Lang weekend
Beste familie, vrienden,
Eid Mubarak. In het weekend van de 10e november hoop ik eventjes terug te zijn in Nederland. Zo dan weet iedereen dat nu :-).
Hier gaat alles zijn gangetje. Groeiende bezetting, we zijn al met 16 man. We slapen nog steeds in het dorp, natuurlijk in een veel groter huis dat recent werd betrokken. Naast een kok hebben we nu ook een vaste housekeeper. On site zijn we inmiddels opgestart en ik ben gedurig druk om alles in banen te leiden. Alles moet opgezet worden binnen de gloednieuwe organisatie. Veiligheid staat hoog in het vaandel, kwaliteit zeker ook en met genoegen bemerken we het groeiende respect van o.a. Saudi's voor de kwaliteit van ons werk.
Omdat alles nieuw is voor iedereen betekent dat steeds weer kijken hoe iets het beste kan verlopen en vervolgens de aanpak formaliseren. Voorzichtig beginnen met het maken van procedures. Bijvoorbeeld, hoe kom je on site, safe en zonder vertraging of een procedure voor de aanvoer van onze shopping's, die voor een steeds groter gedeelte van 500 kilometer ver komt. Het eerste wat je steeds doet is verminderen van het aantal parameters, in het geval van de shoppings, we hebben nu een vaste wekelijkse aankomst tijd, een vaste auto, een vaste chauffeur, etc...
Niet voor alles moet je zo ver rijden, doch vanwege specifieke behoeften zijn we aangewezen op een grote stad en als je daar dan toch bent kun je daar ook gewone dagelijkse behoeften inkopen. Vanzelfsprekend voor een lagere prijs. Natuurlijk kopen we lokaal nog steeds veel dingen, doch de winkeltjes zijn niet berekend op grotere afnames en heb je soms te maken met: geen brood meer of alleen nog drinkwater in flesjes van 0,33 liter. Als je dan (geschrokken) alles wat er nog in de winkel is meeneemt, is hier ook niet iedereen blij.
Groetjes uit Saudi Arabia.
Mario Bros
MARIO BROS
Voor mijn beminde lezers op leeftijd vooraf een toelichting op de titel. Mario is of was een succesnummer bij de jeugd. Lang geleden geïntroduceerd. Het is een van de eerste spraakmakende spellen op een beeldscherm. Mario begeestert de spelers, gedurende de loopbaan die hij aflegt moeten de meest vreemde obstakels ontweken worden. Gestuurd door de speler verliest hij, afhankelijk van de behendigheid van de speler, regelmatig een leven. Niet erg, want hij heeft er meerdere en kan er zelfs levens bij verdienen. Na wat oefening kan je in hogere levels komen, waarin de moeilijkheidsgraad toeneemt. Duivels onschuldig; je raakt in een opwinding, je vergeet de echte wereld en je alvleesklier gaat overstuur. De spanning is soms buiten proporties voor kindjes, maar ook er zijn ook ouderen die slaaf werden van Mario. De jeugd blijkt behendiger dan ouderen, ze leren zo snel!
Dit soort games brengen je buiten de werkelijkheid, alsof je niet slechts 1 x leeft en 1 x je leven verliest.
In dit hecht gesloten land en binnen deze ommuurde cultuur leef je als westerling voor je gevoel soms ook buiten de werkelijkheid. Ik schrijf soms eens wat op vanwege het vermoeden dat ik later wel eens zou kunnen gaan denken, wat ik meemaakte gebeurde het echt of was het een droom? Wil je knaapjes van 14 zien scheuren in dorpjes met pa's Buick of Chevrolet (jaren 70) , ik zal het je tonen, ze hebben een kussen onder hun kont, anders kunnen ze niet over het stuur kijken en ze rijden om t hardst door de straten...is het echt of een droom?
Kom kijken en overtuig jezelf maar. Eigenlijk is het allemaal niet zo gek, het is hier een ander tijdperk en de jongens wat moeten ze? Dat jongens willen sturen komt mij niet vreemd voor, met mijn pa ernaast reed ik soms ook in een grote kar. Dat was 45 jaar geleden, reken maar uit. Ik herinner me een dambord en een spel met knopen, niet massa's van die zieke spellen. Het was echt een andere tijd! De behoefte aan grensverlegging is zeker niet tijd gebonden en menselijk toch!
(Super) Mario Bross
Ik schreef dus: Inmiddels staat er in enkele maanden 20.000 km op de teller van mijn auto, dan heb je wat gezien. De dingen die je ziet kun je vaak niet gelijk een plaats geven omdat ze ongewoon zijn. Moeilijk voorstelbaar zelfs als je het niet zelf ziet. Heb je gelezen in een eerder stukje over dat rotsblok op de weg, over brandblussers, reserve wielen die ze midden op de rijbaan leggen als ze met pech staan? In het begin denk je, dit maak je geen tweede keer mee.
Daarom nog één keer zo'n verhaal!
Zaterdag jl. deed ik de trip naar Jeddah vanaf richting Ryadh. Jeddah is een echte havenstad, de bewoners leven sneller. De mensen in het binnenland zijn anders en van oorsprong vaak bedoeïen. In het binnenland zie je behalve dorpjes en stadjes ook overal tenten of soms hele kampen. Een Arabië kenner vertelde me, je kunt wel in een huis gaan wonen maar je ‘mind' verandert niet. Het klonk me zo bekend in de oren! In Europa zijn ook volken die van plek naar plek trokken. Dat trekken is er een beetje af doch nog steeds willen die mensen op wielen wonen en leven ook besloten. Soms wonen ze toch in een huis maar je ziet aan alles dat het hun ding niet is...was ik nu in slaap gevallen? Maar nee, plots zie ik een vat op de weg. Het is een 60 ltr drum boordevol keien gezet en een lange lat rechtop erin. Een touringcar met 2 lekke banden staat er naast op de vluchtstrook, hier gelukkig heel rustig op de weg.
Verder rijdend zat ik me opnieuw te verbazen over wat ik allemaal al zag gedurende de reizen alhier. Tot en met kettingbotsingen die aan het gebeuren waren en waaruit ik (noem het) ontsnappen kon, terwijl er toch zeer veel auto's wel betrokken raakten. Ik herinner me een menigte mensen (meest automobilisten waarschijnlijk die net als ik de dans ontsprongen waren) die op de viaducten toekeken samen met de bewoners van de omliggende huizen. Niemand scheen een hand uit te steken om nieuwe klappers te voorkomen van naderende automobilisten die met hoge snelheid inreden op een hoop schroot van wel al 50 meter lang en dat aan twee kanten van de weg. Gedurende de 10 seconden dat ik me daar bevond hoorde ik 3 enorme klappen die niet alle vooraf gingen aan gehuil van blokkerende banden. Het was gedurende ramadan, meer weten over verlaagd suiker en slaperigheid..?
Terug naar die mongool met dat vat, stel je nou eens voor dat je op er knalt. De stenen, per stuk c.a. 3 vuisten groot, zouden projectielen kunnen worden. Het gebrek aan besef dat je vlak naast je een splitterbom gereed zet, verstand te kort!
Nog niet uitgedacht hierover, volgende film: een semi-dieplader, met alle wielen rechtsachter plat, rijdt kruipend op de weg voor me. Er was meer verkeer en er gebeurden de wildste uitwijk manoeuvres. Naderend met twee handen aan het stuur trok ik me rechtop, spiedend waar mijn vluchtweg lag. Ik passeerde hem zonder ongelukken.
Verder, het is 9 uur sturen naar de zee , inmiddels probeer je je voor te stellen waarom rijdt die trukker niet op de vluchtstrook. Zijn keuze om alles, ook zijn velgen maar aan gort te rijden werd wellicht bepaald door het feit dat hij niet voor 3 dagen eten en drinken bij zich had. Zelf had ik pas ook een lekke band, een vrij gewone band. Pas na 100 kilometer, stoppend bij elk 'bandencentrum' heb ik de aanschaf van een nieuwe band maar opgegeven. Steeds was het, 'not available'. Je kunt je wel laten ophalen met een autoambulance, doch de meeste drivers, ook van luxe auto's laten hun wagen staan. Deze truck echter was beladen met machines, de man zal zijn lading niet onbeheerd hebben durven laten.
De truck zat ik nog in mijn achteruitspiegel te bekijken toen ik plots recht in het gezicht van een opa keek. Nu ben ik zelf ook opa, doch heb de pretentie nog wel bij de tijd te zijn. Deze oude man, rijdend in een toyota jeep, was zich blijkbaar echt niet meer van iets bewust. Misschien reed hij meestal alleen door het zand in en om zijn eigen dorp en was per ongeluk op de weg beland. Dingen flitsen in minder dan 10-den van seconden door je hoofd, zijn snelheid was wellicht 100 kilometer doch, mijn eigen snelheid in ogenschouw genomen, kwam hij zeker met 250 km p/u als een projectiel op me af. Ik moest echt iets doen anders zou het 2 x total loss worden. Gokte dat hij rechts zou uitwijken (voor mij links) dus stoof ik zonder aarzelen zover als mogelijk naar rechts. Blijkbaar goed gegokt en daarom kan ik dit verhaal nu (al) vertellen..(...)
Bewaard dacht ik, je denkt alles, niet gek toch dat ik ook dacht aan de behendigheid van kindjes die Mario Bros spelen, maar ook aan vrouw, mijn kindjes en kleinkindjes.. als in een flits. Het is vreemd maar absurd schrikken doe ik nauwelijks, verhoogde hartslag ken ik ook alleen maar van hard werken of als ik een lift niet durf te gebruiken. Ik wil over het verkeer niet steeds blijven schrijven, zoals ik al zei je denkt dit maak ik niet weer mee. Maar neen, nog geen 5 minuten later, opnieuw een spookrijder, weliswaar nu rijdend op de vluchtstrook. Bovenstaand gebeurde allemaal binnen een uur. Uren kun je ook rijden zonder dat je een auto ziet en dan schiet het weer wel lekker op ;)
Spookrijden is overigens in mijn dorp hier super gewoon, ik doe het sinds kort ook als dat beter uitkomt. De eerste keer kom ik gelijk politie tegen en die keek niet eens. Hoe kan het allemaal bestaan? Behalve nadenken, blijf steeds goed wakker is mijn advies. Moet je ook nog weten dat naast de highway, 2 x 3 banen breed, meestal brede secondaire wegen liggen zodra er bebouwing is. Doch soms ook niet, dan doorsnijdt de snelweg een dorpje waar je gewoon vanaf elk punt onverharde straten in kunt rijden, hoe hard dat mag je zelf weten. Op diezelfde plekken kun je ook overal de rijksweg op. Drivers die dat doen staan dan, komend vanaf het zand, eerst bijna stil op rijvak 1, kiezen richting (haha- maar t is geen grap!).. en pas dan gaan ze vaart maken. Waarom zou je een officiële oprit gebruiken, die zijn er altijd, waarom 1 kilometer omrijden als je crosstraffic veel gemakkelijker bij jouw kudde komt.
Voorlopig ga ik weer aan t werk, stoor me verder maar niet. Af en toe nieuwe foto's, meer verhalen later..
Anders dan de geit van dokter Sanders
Geachte lezers,
Het is hier natuurlijk niet de plaats om details over mijn werk te vertellen, behalve heel algemene zaken; er zijn al machines gearriveerd er is al wat meer personeel,meerdere machines van allerlei kanten zijn onderweg, Niets ga ik schrijven over politiek, geen kwaads ook over dit land, zo ook van geen enkele ander land.. toch beloofde ik een report, welnu lees dan verder.
Hier gaat alles anders dan waar ter wereld.
Met de regelmaat van de klok staat hier het leven stil en dat meermaals per dag. Het gebeurt zo weinig mogelijk doch soms moet ik naar de supermarkt in een stad. Ik stond daar dus aan de kassatoen er onverwacht een zoemer ging. Twee man Security namde plaats in van de 6 of 7 kassiers, die achter een deurtje bij de entree in een zaaltje verdwenen voor gebed. Daar stond ik met 2 producten die ik me had aangeschaft, het geld was in mijn hand om het te geven en dan precies op dat moment loopt die man weg. Ik vroeg na 10 minuten aan de security met handen en voeten, hhhoe lang... ? en toonde hem de 2 dingen. Hij wees op zijn horloge een tijdspad aan van nu nog iets meer dan een half uur. Ik gebaarde...ik ga het terug leggen. K begreep alleen dit uit zijn gedrag: no way, blijf, niet bewegen. Ik heb het gelaten voor wat het was en bleef wachten. Ja, problemen zitten in een klein hoekje dat zag ik aan zijn face...en de anderen die ook aan de kassa's stonden, een man of 20 of wel meer, ook gesluierde vrouwen, ze stonden als beelden.
Op een avond, langer geleden al, gedurende een wandeling in een stad(niet Jeddah) naar een restaurant had ik dergelijks al eerder opgemerkt; op straat stoppen de mensen plots met bewegen, sommigen zitten in hun auto, anderen staan tegen de muur in schaduw plekken., ik dacht alles dicht vanavond? Zoeken, zoeken en overal stonden de mensen voor de shops waavande luiken naar beneden waren. Later, en bij navraag werd me alles duidelijk. Gedurende prayer time is een Moslim in de moskee en indien niet houdt hij zich aan regels. Onwetend doe ik nog steeds dingen tegen locale regels en alleen omdat ik buitenlander ben laat men mij en ook de religieuze politie houdt het bij mij observeren alleen.
Bepaalde dingen moet je dus als buitenlander echt niet doen: gedurende ramadan eten op straat, je op het dak van een (je) huis laten zien. Wat dat laatste betreft, heb ik het weer vooral niet over Jeddah waar ik maar soms mijn hoofd boven water steek. Jeddah is modern in vergelijking tot waar ik leef. In mijn dorp leeft men naar het uitwendige, behalve auto's en mobiles, als in oeroude tijden!
Leuk om achteraf te horen wat er vooraf ging aan de totstandkoming van een heushuurcontract voor ons huis hier in het dorp...(500 km van Jeddah), een voor mij onleesbaar document vanzelfsprekend, opgemaakt door een heuse schrijver, die vooraf betaald wenste te worden. Luister, de house owner is politie agent een echte Arabier. Hij heeft alle buren in de straat vooraf toestemming gevraagd of hij zijn huis aan onsmocht verhuren. De man respecteert me merk ik, hij kijkt respectvol naar me, want praten met hem lukt alleen via mijn assistent.
- Als politieman zei hij pas want ik zie hem regelmatig,...als je een probleem hebt hier in t dorp, simpel geef een belletje...(...)
- Met klem adviseerde hij.. ga dus niet op het dak.
Het hele dorp weet het als je hier iets doet, een gast hebt etc.; de politie volgde een gast door het hele dorp toen ie op zoek was naar ons huis. Omdat de man zich erg ongemakkelijk begon te voelen belde hij ons op om hem dan maar van een benzine station op te pikken.
Inmiddels staat er 20.000 km op de teller van mijn auto, dan heb je wat gezien, een keer of 8 dwars door het land. Nog één keer(?) iets over onderweg. Vandaag heeft men mij door Jeddah gereden...het rijgedrag waaraan ik me erger nu opnieuw meegemaakt van heel dichtbij. Ik heb er geen woorden voor.Over zo'n reis dwars door het land? k zal het deze week schrijven. Ik weet de titel al: Mario Bross :-) tot later!
Terug van weggeweest II
Natuurlijk kan ik voor dit verhaal een frissere titel verzinnen maar dat wil ik even niet want deze titel heeft voor mij een lading. Het is namelijk nogal wat om kort naar huis te keren, zo dubbel allemaal, net als de vorige keer, onder dezelfde titel..(..)
Op 5 september arriveerde ik na een korte vakantie in Nederland weer in Saudi. Tijdens de reis naar Nederland, het was het einde van de Ramadan, enorm veel pelgrims, zij vlogen terug naar hun land. Er was geen vlucht dan één met 2 tussenstops, terug naar Saudi weer de normale trip Amsterdam, Frankfurt, Jeddah.
Inmiddels concludeer ik dat familie, kennissen en vrienden weer iets willen horen; te veel mails om allemaal persoonlijke verhalen te maken. Ben je nu al aan het ‘mijnen'?, hoe gaat het?, waar zit je nu? al goud gedolven?, etc.
Ik zal bij leven morgen nog es een verhaal bakken, stof genoeg. Beloofd en waar gebeurd ! Ja morgen, T is nu my day off, rustdag,de kerk is net uit, het is amen (online service), Sjabbat over, In de moskee hier vlak onder zijn ze hoorbaar nog wel, ik ga me afzonderen inde eetzaal ...
:-) tot morgen hoop ik
Opnieuw naar de oostkust
Hoe ga ik het kort kunnen houden! Laat me proberen met een paar anekdotes:
Autorijden hier is een soort koorddansen. Keren op de rijksweg is heel gewoon. Dat is veiliger dan achteruitrijden. Want zulke bestuurders staan dan om beurten linksom en rechtsom dwars op de rijbaan. Ik zit te denken nu, zou niemand achteruit kunnen rijden of zijn het alleen de ultieme onnozelaars die naast het onvermogen om een auto te besturen het in hun hoofd halen om te stoppen op de rijksweg en niet gewoon bij de volgende afrit gaan keren? Vandaag zag ik zelfs een trekker oplegger (zwaar geladen!) alle 3 de banen naar het oosten gebruiken om te keren om vervolgens tegen de richting (westelijk) terug te rijden naar de gemiste afslag. Daar moet zo'n mongool dan opnieuw een soort keren. Op het stukje rijden van 600 km vandaag zag ik vijf trucks op hun kant liggen OP de rijksweg. Bij één van die omgeslagen voertuigen waren ze met een sjofel aan het proberen om de truck weer op zijn wielen te krijgen. Niets was afgezet, het was bizar. Een stukje verderop lagen een grote truck en 2 kleinere allemaal op hun zij. Lading overal en zo te zien net gebeurd.
Sommigen die met pech komen te staan doen wel wat voor hun safety; k zag een man kromgebukt zeulen met een rotsblok die hij net van de grond kon houden, hij was op de rijbaan en ik dacht ziet zo'n man echt niet dat hier alleen auto's voorbij snorren en geen kamelen, doch hij was blijkbaar juist op zijn bestemming. Hij legde dat rotsblok midden op het rechterbaanvak, voor zijn veiligheid blijkbaar, want zijn wagen stond op de vluchtstrook met een lekke band. Eigenlijk zag ik nog nimmer een gevarendriehoek staan bij een pech onderweg. Wel reservewielen, grote brandblussers en nu dus ook een rotsblok, gewoon midden op een rijbaan! Stel je voor dat we dit thuis ook deden, op de HIGHway dus! Dit terwijl hier velen passeren met 180 en harder, sommigen veel harder. De echte hardrijders zitten weliswaar meest op de linkerbaan maar ook rechts inhalend of over de extra vluchtstrook die hier vaak ook links van de weg ligt. Om zoiets op de foto te krijgen moet ik gewoon es stoppen denk ik. Normaal ben je te laat, hoewel mijn fototoestel altijd gereed ligt. Op zulke momenten echter kijk ik liever overal tegelijk en in de spiegels en heb beide handen aan het stuur.
Mijn collega is hier dus in het hospitaal beland. Hij is gewoon van de weg gereden door een grote GMC jeep die na een inhaal manoeuvre te vroeg naar zijn rijbaan terug kwam. Dit soort ellende is me tot nu toe bespaard gebleven. Een ongeluk zit hier wel in een heel klein hoekje, ze wisselen hier rats roets van rijbaan zonder te kijken, dus ben ik steeds super alert. Ik heb echt al de vreemdste stunten uitgehaald vanwege bijna ongelukken.
Hoe het me lukte om het hospitaal binnen te komen waar mijn collega verbleef dat zal ik nog wel eens live vertellen J. Het zou niet zo moeilijk zijn geweest als hij beter bij de tijd was geweest en voor een permissie had gezorgd. Dit was dus niet gebeurd en moest ik binnen zien te komen zonder uitnodiging.
Wat nog! O..ja ik heb een uitnodiging voor een heus Arabisch bruiloftsfeest afgezegd vanwege dit hospitaal bezoek. Niet om te missen hadden mannen mij gezegd! Het is zijn vierde vrouw. En dan die oogjes, die blikken... hypocriet? Ik hou het kort: met een aanzekerheidgrenzendewaarschijnlijkheid zou ik dingen meegemaakt hebben die ik thuis niet aan mijn moeder kan vertellen. En ja dan loop je met zo'n verhaal achter je kiezen...(..) vanmorgen bij mijn vertrek uit mijn hotelletje heb ik de zalen gezien waar ze al dagen aan het werk zijn, vloerbedekkingen, turkse stoelen met deels bekleding, het hout met met goudverf, tafels, plekken voor bepaalde dansen..
Voor de 3 e keer ben ik onderweg naar de Perzische golf, een hele oversteek!
Toch in korte tijd bijna 8000 km met die wagen van mij. Heb ik dat verteld? Als je de bak inschakelt dan gaat ie zondergas vlot 90 per uur rijden, gewoon iets verhoogd stationair. Geef je wel gas, knijp dan goed je achterste bij elkaar want er gebeuren vreemde dingen. Het is een truck in luxe wagen uitvoering met een 6 liter motor, 145 bij 2000 tpm. Een tank van een auto, begrenst boven de 200 en gelukkig maar. Off road echter, red ik me alleen met snelheid want helaas is het geen 4 x 4.
In mijn hotelkamertje zit ik niet meer op de grond, ik heb 4 bureaustoelen laten komen en zelfs een klaptafel is er waar we aan eten en waar ik aan werk. Er is nu ook een helper bij mij, hij doet van alles, ook koken. Het kamp is nog in aanbouw, de kantoren ook en de werkplaats is bijna klaar. Allemaal zaken die ik dagelijks naloop, inmiddels gaan we gestaag door met proefboringen. Het is een koorts, iets meemaken vanaf het begin en de dingen zien groeien, constant verbeteringen door kunnen voeren.
Inmiddels is het hier vakantietijd en die duurt 2 maanden. Veel families op de weg met koffers op het dak en koffers in bakjes achteraan gemonteerd zoals bij ons de fietsendrager. Aankomst en vertrek is een bezienswaardigheid. De herrie die ze maken 24/24 is minder als je ligt te slapen.
Zaterdag aan de oostkust hoop ik machines af te nemen. Ze zullen demo's geven en omdat er verder nog geen personeel is zal ik voor driver spelen, ook weer es leuk om te doen voor mij.
Zwart of Geel
Nogmaals wat een land!
Hier doe ik nooit voor meer dan 10 euro in de tank. Het gaat dan wel over benzine en 60 of 80 liter. Het is hier het land van de olie of wel..het zwarte goud. Ik spreek hier soms met jonge jongens (meest gebarentaal want Engels verstaan ze niet) die ik ontmoet als ik ergens koffie haal, jongens die waarschijnlijk nooit zullen werken omdat ze nu al geld als water schijnen te hebben. Ik stelde aan zo'n groepje jongens een business voor, begin er aan dan kun je geld verdienen. Ze lachten, nee ze schaterden. Nou doen ze dat thuis ook soms al ..die jonge jongens, want ja de kloof tussen jong en mij verdiept zich hoewel ik dat niet echt wil.
Dat wij op zoek zijn naar geel goud is hier in dit dorp geen geheim meer. Het is een klein dorp en ik woon er tijdelijk omdat ons kamp nog niet staat. In het begin denk je ongezien enniet opgemerkt te kunnen blijven. Vergeet het! In mijn kamer, waar ik ook eet en kantoor doe komen mensen binnen in traditionele kleding, er zijn dus ook minder rijke mensen die iets willen opbouwen. Ze tonen me allerlei onleesbare documenten vol indrukwekkende stempels, ja ze hebben een neef, wel twee, die graag bij ons zouden werken.. Dit in het kader van de Saoedization (we zijn verplicht om ook Saoedi's in dienst te hebben), we geven hun dan eerst scholing.. hoe het zit? ze weten allemaal beter hoe het werkt dan ik.
Gisteren werd ik in een winkel bekeken door een man die me daarna volgde in de auto, ook een sjeik zo te zien. Toen ik bij mijn hotelletje stopte sprak hij me aan in zeer gebrekkig Engels. Opmerkelijk, en public wilde hij me dus niet spreken. Zijn vraag wanneer ik hem ging bellen voor werk voor zijn graafmachines en watertankers... Hij vroeg me of ik oud was toen ik mijn telefoonnummer niet wist te geven. Hij kreeg plasneigingen toen ik hem uitlegde dat ik mezelf niet vaak opbelde... Ik stond daar maar met de yohurt die ik net had gekocht bezorgd te zijn dat ze zou gaan schiften. Probeer niet zomaar weg te lopen....(...)
Ergens anders kwam een roodharige Arabier op leeftijd in grote Amerikaan naast me staan, een boerka naast hem, ze moest wel zeer jong zijn zag ik aan haar gestalte. Alles kan hier als het maar in de sluiers zit hé;ik sprak een man met 3 vrouwen, dat is hier gewoon en hoe groter de auto hoe gewoner.
Die roodhaar...luister en huiver; hij gebaarde, doe je raampje naar beneden, verstaan deed ik niets doch hij vroeg onmiskenbaar de weg. Ze schijnen te denken dat ik van Al Khobar ben; Ghoebar, Goebar-?(veel keelklanken), dat zien ze zeker aan mijn wagen die ik daar heb gehuurd. Ik zei hem Ollanda, Dutchman...uh dingus! You sspiek english? anyway ik probeerde hem aan zijn verstand te praten dat ik geen Arabisch verstond. Eerst keek hij ongelovig, zijn mond viel open - wat een bruine tanden- hij begon van alles te zeggen. Ik gebaarde...ik versta er niets van. Hij lachte, begon diep vanuit zijn buik te schudden en bracht als enige verstaanbaar voor mij het woord 'crazy?' uit, hij zei het heel typisch met plots een hoog huilend stemmetje. Ik zat me ook te bescheuren van het lachen. Zou het nou echt zo gek zijn dat ik hier overleef? Ze hebben me hier overigens al vaker de weg gevraagd, ik hoop dat dat meer zegt over Arabieren dan over mij...(...)
Ik verbaas me erover dat ze zo snel weten wie ik ben, want met zonsopgang, ploeg ik 30 kilometer door de woestijn en smiddags trek ik me na wat boodschappen snel terug in mijn kamer waar de airco zwoegt om het koel te houden, als de stroom tenminste niet is uitgevallen. Zo vaak ziet met mij hier dus niet op straat. Als ik schrijf woestijn dan denkt u natuurlijk woeste wildernis. Dat lijkt wel zo maar die woestijn is dus een bron van delfstoffen, zoals koper, fosfaat en goud. Tot voor kort helemaal niet interessant want olie komt als vanzelf uit de bodem, was en is nog hun geldbron. De Saoedi's echter beginnen te denken aan alternatieven voor als de olie es mocht opraken.
Ik ben hier nu dik drie weken, duifjes koeren in de ontluchting van de badkamer, of ze naast me zitten, het is vrijdag en hier wordt vandaag niet gewerkt, kan ik gelukkig iets rustiger aan doen want na een lekke band in de woestijn gisteren middag...amaaai dat was echttt afzien en de actie om aan een nieuwe band te komen voor mijn jeep, de boodschapjes die ik dagelijks doe, de afwas, de laundry boy zoeken en wat nog meer, ben ik finaal versleten.
Vol indrukken, heb ik nog veel meer te vertellen maar bewaar dat graag voor een andere keer..
Aankomst Jeddah 21 mei 2012
Aankomst Jeddah
Juist aangekomen en al van alles gedaan. Saudi is een land waar je grote reizen maakt. Goede wegen en onmetelijke woestijnen zonder wegen. Ik zag kamelen die met groepjes of zomaar een enkele in de woestijn aan de schaarse vegetatie knabbelden, of ze een eigenaar hebben...daar is niemand duidelijk over. Het land is van iedereen doch naar het schijnt, als je ergens begint te graven staat er iemand bij je die weet te zeggen dat het zijn land is. In de hotels, in de bedrijven zijn het buitenlanders die het werk doen.
Van Jeddah ben ik al naar richting Ryad gereden tot bij Zalim. Wat een reis. Nu terug in Jeddah en voor het weekend nog vertrek ik naar de Perzische golf maar dan wel per vliegtuig en dan nog is het dik 2 uur vliegen ..
Voorlopig zal ik af en toe wat foto's uploaden. Verhalen later...
Een project in het Midden Oosten.
Nieuws over nieuwe doelen. De reis is naar Saudi Arabia. Vooraf had ik een reisje naar de privé kliniek van Dr Iprenburg. Hier onderging ik in januari 2012 een geslaagde rugoperatie vanwege een zware hernia. Inmiddels volledig hersteld verhuurde ik me aan een Nederlands bedrijf voor een mijnbouw project. Erg uitdagend, want er staat nog geen schop in de grond. Momenteel reizen Mar en ik door het zuiden van Frankrijk voor een korte vakantie. In mei hoop ik te vertrekken. Meer nieuws later...
