Nogmaals wat een land!

Hier doe ik nooit voor meer dan 10 euro in de tank. Het gaat dan wel over benzine en 60 of 80 liter. Het is hier het land van de olie of wel..het zwarte goud. Ik spreek hier soms met jonge jongens (meest gebarentaal want Engels verstaan ze niet) die ik ontmoet als ik ergens koffie haal, jongens die waarschijnlijk nooit zullen werken omdat ze nu al geld als water schijnen te hebben. Ik stelde aan zo'n groepje jongens een business voor, begin er aan dan kun je geld verdienen. Ze lachten, nee ze schaterden. Nou doen ze dat thuis ook soms al ..die jonge jongens, want ja de kloof tussen jong en mij verdiept zich hoewel ik dat niet echt wil.

Dat wij op zoek zijn naar geel goud is hier in dit dorp geen geheim meer. Het is een klein dorp en ik woon er tijdelijk omdat ons kamp nog niet staat. In het begin denk je ongezien enniet opgemerkt te kunnen blijven. Vergeet het! In mijn kamer, waar ik ook eet en kantoor doe komen mensen binnen in traditionele kleding, er zijn dus ook minder rijke mensen die iets willen opbouwen. Ze tonen me allerlei onleesbare documenten vol indrukwekkende stempels, ja ze hebben een neef, wel twee, die graag bij ons zouden werken.. Dit in het kader van de Saoedization (we zijn verplicht om ook Saoedi's in dienst te hebben), we geven hun dan eerst scholing.. hoe het zit? ze weten allemaal beter hoe het werkt dan ik.

Gisteren werd ik in een winkel bekeken door een man die me daarna volgde in de auto, ook een sjeik zo te zien. Toen ik bij mijn hotelletje stopte sprak hij me aan in zeer gebrekkig Engels. Opmerkelijk, en public wilde hij me dus niet spreken. Zijn vraag wanneer ik hem ging bellen voor werk voor zijn graafmachines en watertankers... Hij vroeg me of ik oud was toen ik mijn telefoonnummer niet wist te geven. Hij kreeg plasneigingen toen ik hem uitlegde dat ik mezelf niet vaak opbelde... Ik stond daar maar met de yohurt die ik net had gekocht bezorgd te zijn dat ze zou gaan schiften. Probeer niet zomaar weg te lopen....(...)

Ergens anders kwam een roodharige Arabier op leeftijd in grote Amerikaan naast me staan, een boerka naast hem, ze moest wel zeer jong zijn zag ik aan haar gestalte. Alles kan hier als het maar in de sluiers zit hé;ik sprak een man met 3 vrouwen, dat is hier gewoon en hoe groter de auto hoe gewoner.

Die roodhaar...luister en huiver; hij gebaarde, doe je raampje naar beneden, verstaan deed ik niets doch hij vroeg onmiskenbaar de weg. Ze schijnen te denken dat ik van Al Khobar ben; Ghoebar, Goebar-?(veel keelklanken), dat zien ze zeker aan mijn wagen die ik daar heb gehuurd. Ik zei hem Ollanda, Dutchman...uh dingus! You sspiek english? anyway ik probeerde hem aan zijn verstand te praten dat ik geen Arabisch verstond. Eerst keek hij ongelovig, zijn mond viel open - wat een bruine tanden- hij begon van alles te zeggen. Ik gebaarde...ik versta er niets van. Hij lachte, begon diep vanuit zijn buik te schudden en bracht als enige verstaanbaar voor mij het woord 'crazy?' uit, hij zei het heel typisch met plots een hoog huilend stemmetje. Ik zat me ook te bescheuren van het lachen. Zou het nou echt zo gek zijn dat ik hier overleef? Ze hebben me hier overigens al vaker de weg gevraagd, ik hoop dat dat meer zegt over Arabieren dan over mij...(...)

Ik verbaas me erover dat ze zo snel weten wie ik ben, want met zonsopgang, ploeg ik 30 kilometer door de woestijn en smiddags trek ik me na wat boodschappen snel terug in mijn kamer waar de airco zwoegt om het koel te houden, als de stroom tenminste niet is uitgevallen. Zo vaak ziet met mij hier dus niet op straat. Als ik schrijf woestijn dan denkt u natuurlijk woeste wildernis. Dat lijkt wel zo maar die woestijn is dus een bron van delfstoffen, zoals koper, fosfaat en goud. Tot voor kort helemaal niet interessant want olie komt als vanzelf uit de bodem, was en is nog hun geldbron. De Saoedi's echter beginnen te denken aan alternatieven voor als de olie es mocht opraken.

Ik ben hier nu dik drie weken, duifjes koeren in de ontluchting van de badkamer, of ze naast me zitten, het is vrijdag en hier wordt vandaag niet gewerkt, kan ik gelukkig iets rustiger aan doen want na een lekke band in de woestijn gisteren middag...amaaai dat was echttt afzien en de actie om aan een nieuwe band te komen voor mijn jeep, de boodschapjes die ik dagelijks doe, de afwas, de laundry boy zoeken en wat nog meer, ben ik finaal versleten.

Vol indrukken, heb ik nog veel meer te vertellen maar bewaar dat graag voor een andere keer..